Een hele doos vol zwart-wit foto's, al zwaar vergeeld, sommigen al wat verzuurd (dat het zo blauwig wordt). Gezichten die me eerst vreemd waren, maar nu hoe langer hoe meer vertrouwd zijn: over-overgrootvaders, grootnonkels, achtertantes,... Ik heb mijn ouders alle foto's onder de neus geschoven en zijn hebben verteld. Ik nam de gesprekken op en zoek langzaam mijn weg in de personen, hun onderlinge relaties, hun sterktes (worden die bevestigd door hun uitdrukking op de foto?), hun karakters, hun geheimen. Izegem, Roeselare, Hoeilaart, Oostende, Gavere, ... Strodekkers, paardentrainers, druiventelers, ... wie waren die mensen, hoe was hun sociaal leven, welke waren hun ambities?
Een waarheidsgetrouwe reconstructie is niet de ambitie. Wel: het creëren van een gevoel, en van een bewustzijn dat ze er waren...
Ik onderzoek de foto's, hun achtergrond, probeer gemeenschappelijkheden te vinden tussen de foto's, ga op zoek naar achtergrond via het wereldwijde web: hoe zag de renbaan in Groenendael eruit? Wanneer en wie bouwde die van Oostende, ... Ik maak schetsen, schrijf stukken tekst, zoek naar de typerende elementen en voorwerpen.
Ik probeer de personen nu eerst te vangen in één of twee beelden, en die beelden plaats ik naast of tegenover elkaar, zoals ze ook in het echte leven een 'verhouding' hadden - pas later zal ik een tekst maken, eerst per persoon of koppel, en dan, wat later, hoe stukjes van die voorouders naar beneden zijn gedruppeld, naar de karakters en eigenschappen van ons en onze kinderen.
Voorlopig heb ik de ziel van Stanis en Emma, de ouders van mijn grootvader, in deze beelden proberen vorm te geven. Maar het is slechts het begin van een boeiende zoektocht
