Mijn nachtkastje is veel te klein. Het is één meter bij veertig centimeter, er kunnen een driedubbel dozijn boeken in, en toch liggen er hele stapels naast, voor en onder het kastje.
Het werk van Anne Herbauts ontdekte ik voor het eerst op de kinderboekenbeurs van Parijs (Montreuille) dat jaarlijks in december plaatsvindt. Ze is Belgische. Ze maakt prachtige, gelaagde, filosofische prentenboeken met stift, verf en collage. Deze laatste nieuwe - 'Brouille' - heb ik al een paar keer doorbladerd. De prenten worden elke keer beter. Het verhaal is aangrijpend, en heel herkenbaar - ook voor kleine jongens van een jaar of vijf.
Binocular Vision, een boek met zo'n titel kon ik maar moeilijk laten liggen. Maar zo is het eigenlijk niet gegaan. Ik stootte in één van mijn lievelingsboekenwinkels (Cronopio in Antwerpen) op een pareltje 'Browse' van uitgeverij Pushkin Press, waarin auteurs vertellen over hun lievelingsboekenwinkels.... In dat boekje stond welke andere boeken Pushkin Press nog had uitgegeven, en toen viel mijn oog op 'Binocular Vision' dat ik vond bij Passa Porta in Brussel. Edith Pearlman schrijft in dit boek kortverhalen die onder je huid kruipen. In vijf bladzijden weet ze een heel leven te creëren.
Een filosofisch zelfhulpboek - dat is wat oneerbiedig geformuleerd, maar Pint refereert er zelf op die manier naar. Het geeft je heel concrete handvaten mee om je eigen identiteit meer ruggengraat te geven door op zoek te gaan naar de kunstwerken (in de heel brede zin) die je écht raken - stil te staan en je af te vragen waarom dat zo is. Dat te koesteren en je (mijn interpretatie) zo te wortelen met de wereld en de geschiedenis.
'Colette Gourmande' als illustratie bij het recent uitgegeven 'De eerste keer dat ik mijn hoed verloor' van Colette bij privé-domein. Het is een boek dat ik heb 'geleend' uit de boekenkast van mijn mama, en dat onder meer het woeste buitenleven van de kleine Colette documenteert. De recepten zijn - vrees ik - wel wat aangedikt of ontsproten uit de fantasie van de samenstellers, maar het is niettemin een illustratieve extra.
Nog te ontdekken, maar in elk geval veelbelovende illustraties door twee jonge illustratoren...
Teffi, gekregen van mijn vriendin Lien die Rusland-en-landen-ten-Westen-daarvan-kenner is en weet dat ik een zwak heb voor het begin van de 20ste eeuw. Teffi is een kunstenares die na de val van Tsaar Nicholaas in 1917 wegvlucht uit Rusland. Dit jaar is het 100 jaar geleden dat het tijdperk van de Romanovs eindigde. Dat wordt op vele manieren herdacht, onder andere door een tentoonstelling in Amsterdam die me zeer de moeite waard lijkt. Onder andere bijzonderheden, ligt er ook het dagboek van de Tsarina...
FANTASTISCH prentenboek over de familie Liszts: voor een vrouw die op lijstjes leeft is dit om van te smullen - de tekeningen doen helemaal denken aan de sfeer van The Grand Budapest Hotel, topfilm van Wess Anderson! Lezen, lezen, lezen!