The Wooster Group speelt The Townhall Affairs
gezien op zaterdag 24 september 2016
De befaamde New Yorkse Wooster Group zou een spraakmakend debat uit 1971 hernemen. Een debat dat meer dan 40 jaar geleden zowel in de VS als in Europa tot een grote controverse leidde. Ik was toen ‘-5’ jaar en van dat hele debat had ik niets meegekregen. Ik kende de naam Germaine Greer wel uit de boekenkast van mijn ouders. Ik vond het dus best spannend om naar een voorstelling te gaan die een stuk van de geschiedenis van net voor mijn tijd zou onthullen, en wel die over het radicale feminisme.
Wat me met stomheid sloeg was de hoogst intellectuele, ingewikkelde taal die de toen pas 32-jarige Greer bezigde zonder ook maar een keer over haar woorden te struikelen en met een gemak en snelheid die vandaag ongezien is. Bovendien waren de inzichten die zij op die prille leeftijd had, verbijsterend. Het stuk was ondertiteld en zelfs met die ondertiteling was het een hele uitdaging om mee te zijn met de intellectualistische formuleringen en de snelheid waarmee dit toneelstuk en het debat van toen werden gevoerd. Ik hou daarvan, ik vind dat grappig én spannend. Het doet me op het puntje van mijn stoel zitten. Ik word er door wakker geschud en krijg er energie van. Waarom zijn wij zo ingedommeld?
De snelheid van denken en taal, de spitsvondigheid en de chaos van het oorspronkelijk debat werden door de Woostergroup heel knap in de verf gezet door een slimme dramaturgische ontdubbeling. De documentaire van 1971 werd life geprojecteerd, en simultaan met wat er op de documentaire te zien was, speelden de acteurs op scene de gebeurtenissen na, waardoor het leek of de stem van de acteurs ook de stem was van de oorspronkelijke protagonisten op de documentaire, er was een perfecte synchronisatie van de lippen, een eenheid in taal maar een dubbelbeeld. Hoedje af voor het spel tussen het originele televisiebeeld en de acteurs en hoe het ene in het andere overvloeit zonder dat het te gemaakt wordt, of zonder dat de technische trukjes het overnemen van het vakmanschap.
Ik ging buiten vol energie. ik werd opgeladen en alert door zo’n voorstelling, maar ook bescheiden en bewust gemaakt hoe belangrijk het is gretig te zijn en op zoek te gaan naar onze culturele en ideeëngeschiedenis en me opnieuw de vraag te stellen hoe het zit met die vrouwenemancipatie vandaag de dag.